Kurlarda gerilim başladı: Küresel Ekonomi 1930’lar Tarzı Tek Taraflılığa Hazırlanıyor

Çin’in bu hafta para biriminin dolar karşısında haftalardır savunduğu seviyeyi aşarak zayıflamasına izin verme kararı, 2025 yılında döviz kuru politikası konusunda büyük gerilimlerin yaşanma potansiyelini ortaya koyuyor.

Donald Trump ve yardımcıları uzun zamandır Amerikalı ticaret ortaklarını döviz kuru devalüasyonu yaparak ihracatçılarına haksız avantaj sağlamakla suçluyor. Geçtiğimiz Haziran ayında Bloomberg Businessweek’e verdiği bir mülakatta Çin ve Japonya’yı ucuz para birimlerini korudukları için eleştirmiş ve bu ülkelerin ABD şirketlerine “muazzam bir yük” getirdiğini söylemişti.

Çin Yuanı’nın o döneme kıyasla daha da zayıfladığı şu günlerde, bu haftaki hamlenin Trump ve yeni ekibi tarafından fark edileceği kesin. Haziran ayında, ilk yönetiminin tarife tehditleri yoluyla döviz kurlarını “yukarıda” tutmaya çok odaklandığını belirtti. Çin’in para biriminin değer kaybetmesinin kolayca anlaşılabilir nedenleri olsa da – hala durgun olan iç talep sayesinde faiz oranları yeni düşük seviyelere iniyor – Trump’ın geçmişi, hafifletici koşullara ilgisiz olduğunu gösteriyor.

 

Herkes için en büyük risk, yuandaki son düşüşün Trump’ın 1930’lardakine tehlikeli bir benzerlik taşıyan tek taraflı bir uluslararası ekonomik gündemle ilerleme kararlılığını körüklemesi.

Kur savaşları yeni bir şey değil. En ünlüsü 1930’larda ABD ve diğer ülkelerin gümrük vergisi artışlarının yanı sıra seri para birimi değer kayıplarına giriştiği dönemde yaşanmıştı. “Dilenci-komşu” döngüsü (beggar-thy-neighbor) olarak adlandırılan bu durum, yakın tarihli bir Ulusal Ekonomik Araştırma Bürosu makalesinin de gösterdiği gibi, küresel ticareti bir bütün olarak daha da kötü bir hale getirdi.

Santa Clara Üniversitesi Leavey İşletme Okulu’ndan ekonomist Kris Mitchener ve Viyana Üniversitesi’nden Kirsten Wandschneider, döneme ait üç aylık ticaret akışı verilerinden oluşan yeni bir veri tabanı kullanarak 1930’lardaki kur savaşlarının ticareti en az %18 oranında azalttığını ortaya koydu. Mitchener ve Wandschneider, “1930’ların başındaki devalüasyonlar politika yapımında yeni bir yaklaşımın sinyallerini veriyordu: ülkeler uluslararası sistemden ziyade kendi iç ekonomik durumlarına öncelik verecekti” diye yazdı.

Yeni seçilen Başkan Franklin D. Roosevelt, 1933 yılında, o yaz Londra’da düzenlenen küresel ekonomi konferansına katılmayarak ve hatta bir yelken tatiline çıkmış ve duruşunun altını çizerek Amerika öncelikli yaklaşımını ortaya koymuştu. Sonuç olarak 70’ten fazla ekonomi para birimlerini devalüe etti, artan maliyetler ve daha geniş ticari gerilimlerle ticaret akışını bozdu.

 

İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra ABD çok farklı bir yaklaşım benimsedi. Piyasalarını açmaya ve Uluslararası Para Fonu da dahil olmak üzere tam zamanlı kurumlar aracılığıyla küresel ekonomik ve finansal koordinasyona katılmaya çok daha istekli hale geldi. Bu tür bir küresel yoldaşlık, ABD ve diğer 20 Grubu üyelerinin rekabetçi devalüasyonlardan vazgeçtiği 2008 mali krizinin ardından tekrar görüldü.

Bugünün havası daha çok 1930’lara benziyor. FDR’nin önceki normları ihlal etmekten korkmaması ve uluslararası baskılara boyun eğmemesi elbette Trump ile paralellik gösteriyor. Bloomberg Economics geçen ay küresel görünüm üzerine hazırladığı özel raporda seçilmiş başkanı “gerçeklerin şenlik ateşi” olarak tanımladı.

Basitçe söylemek gerekirse, “serbest ticaret out, korumacılık in. Borç konusunda endişelenmek out, vergi indirimleri in. Tom Orlik liderliğindeki Bloomberg Economics ekibi, “ABD’nin güvenlik garantisi out, kendin yap savunması in” diye yazdı.

Orlik’e göre yine de Trump’ın vaat ettiği gümrük vergisi artışları, seçim kampanyası sırasında ortaya attığı %20’ye varan evrensel vergi ve %60’a varan Çin tarifeleri gibi rakamların gerisinde kalacak. 20 Ocak’taki Yemin Günü öncesinde ortaya çıkan genel kanı da büyük ölçüde bu yönde.

Gavekal Dragonomics’ten Çin uzmanları Arthur Kroeber ve Thomas Gatley geçen ay Trump ve Çin Devlet Başkanı Xi Jinping arasında “gümrük tarifelerini ve ihracat kontrollerini her iki tarafın da tolere edebileceği bir seviyede donduran” bir tür anlaşmanın temel senaryoları olduğunu yazdı. Ancak tehlike, Washington ya da Pekin’in diğer tarafa verdiği yanıtta yanlış hesap yapması ve çok ileri giderek 1930’larda görülen merkantilist önlemlerin tırmanmasına yol açmasıdır.

Orlik, “En iyi senaryoda bile, serbest ticaretten korumacılığa geçiş küresel ekonomi için kötü haber,” diye yazdı. “Trump gümrük vergilerine tam gaz devam ederse, Apple’ın Asya tedarik zincirinden GM’in Meksika’da üretilen otomobillerine kadar her şey risk altında demektir.”